admin

Jak co roku grupa zapaleńców uparcie wierzących w występowanie w rzece Czarna Hańcza pstrągów potokowych, pojawiła się w dniach 26-28.04.br. na jej brzegach, aby rozegrać 42-gą już edycję zawodów „Pstrąg Czarnej Hańczy”. No cóż, z miejsca napiszę, że tłumów nie było.

Przez 2 dni trwania zawodów przez gościnną Stanicę Wodną PTTK we Frąckach, która nieodmiennie jest naszą bazą wypadową, przewinęło się mniej niż 20 osób. Lista startowa zawodów obejmowała zaledwie 11 nazwisk i byli to najwytrwalsi z najwytrwalszych. Nasze spotkanie rozpoczęliśmy w piątkowy wieczór uroczystą kolacją, której poziom kulinarny zawiesił poprzeczkę niesłychanie wysoko! Wprawdzie mi i Moni niedane było uczestniczyć w tej uczcie, bo najpierw musieliśmy „odrobić pańszczyznę” dopingując naszą ukochaną Jagiellonię w meczu z „Paprykarzami” (Pogoń Szczecin), więc gdy pojawiliśmy się we Frąckach już po północy, mogliśmy podziwiać jedynie jakieś nędzne resztki z pańskiego stołu. Nie powiem, imprezka się jeszcze tliła, ale był to już raczej leciuteńki żar, a nie buchający płomień… W sobotę rano rozpoczęliśmy zmagania. Z samymi sobą i rzeką. Woda w Czarnej Hańczy była mocno podwyższona i lekko zmącona, co było wynikiem faktu, iż na nadrzecznych łąkach ciągle stały pokaźne rozlewiska. Łowiliśmy głównie na streamera przy użyciu ciężkich tonących linek.
Choć taki np. Tomeczek „Skura” pojmał fajnego pstrążka na nimfkę. Szkoda, że uczynił to tuż po zakończeniu I tury, bo ryba ta dałaby Mu zwycięstwo w całej imprezie. A tak po pierwszej turze prowadził tryumfator poprzednich naszych zmagań na Gołdapie Rafał „Bełkotem” zwany. Po znakomitym obiadku (cztery potrawy na drugie danie!) ponownie udaliśmy się nad wodę. Choć nie wszyscy, bo część Uczestników już zaczynała powoli odczuwać kumulację atrakcji z piątkowego wieczora / sobotniego poranka. I w sumie mieli oni rację, bo tura ta nie przyniosła ryb. Co jest o tyle dziwne, że nad rzeką kłębiły się miliardy chruścików, których nic jednak z powierzchni wody nie zbierało. Spod niej zresztą też nie, o czym sam boleśnie się przekonałem orząc rzekę cały wieczór za pomocą mokrych much i nimf. Zlitował się nade mną jeden mały okonek…

Cały wieczór minął nam przy ognisku i przepysznym bigosie serwowanym przez Gospodarzy Stanicy, że o karkóweczce przygotowanej przez „Dzidka” na ułożonym w ognisku kamieniu nie wspomnę. Jak zawsze było zjawiskowo. Nie wiem doprawdy co te hańczańskie wieczory w sobie mają…
Niedziela rano to ostatnia, III tura naszych zmagań, która przyniosła ostateczne rozstrzygnięcia. Tytuł „Pogromcy Hańczańskich Pstrągów” wywalczył nasz Zdziś „Skruśdzida” Tałałaj. Padło też kilka mniejszych ryb, a wszystkie praktycznie złowiono na streamera. Zarówno w górze, jak i w dole rzeki. Było też kilka „bliskich spotkań 3-go stopnia” z dużo większymi rybami, ale bez efektów na brzegu. Nasze spotkanie zakończyliśmy przy kolejnym przepysznym posiłku na skąpanym w słońcu tarasie Stanicy. Żyć, nie umierać…
Nie rozumiem tylko dlaczego tak wielu Kolegów we Frąckach się nie pojawiło? Czy przestraszyli się (ponoć) bezrybnej rzeki? Czy mieli inne, ciekawsze zajęcia? Ale co może być lepszego niż weekend spędzony nad przepiękną rzeką w towarzystwie Przyjaciół? Trudno, powiedzmy, że za rok pewnie będzie nas więcej. A tymczasem już czekamy na szum motylich skrzydeł…

Przemek Lisowski

To już XX edycja Mistrzostw Salmo Clubu Białystok i XII Edycja Mistrzostw Polski w Wiązaniu Sztucznych Much. Pamiętam jak zaczynaliśmy na ul. Jurowieckiej, w Białymstoku, w siedzibie Zarządu Okręgu. Teraz byśmy się tam raczej nie zmieścili, tym bardziej że potrzebne są noclegi, przestrzeń, multimedia.

Przyjeżdżają ludzie z całej Polski a nawet Goście z dalszych stron. W tym roku odwiedził
nas Rene Gerken. Instruktor Fly Castingu, przewodnik, przemiły, ciepły człowiek. Wyjechał zauroczony atmosferą i charakterem imprezy. Angażują się ludzie. Poświęcają swój czas i wiedzę. To bardzo miłe i niezmiernie cenne dla jakości całego przedsięwzięcia. Janusz Panicz, Igor Glinda, Piotrek Talma, Piotrek Stopczyński, Marek Imierski, Jerzy Łucki, Tomasz „Hitower” Kuczyński, Marcin Gregorek, Wild Fish Stories, czyli Michał i Krzysztof, Mirek Pieślak. Można by tak bez końca. Jeżeli kogoś pominąłem to tylko dlatego, że sam jestem w szoku jak wielu ludziom zależy. Przybywa sponsorów, a wartości nagród osiągają ponad europejski standard. Tak, to nie żarty. Kto orientuje się w temacie wie, że nagrody na tego typu zawodach z reguły są symboliczne. U nas jest to odlot totalny, jak mówi młodzież. Traper, Caddis, Harius, Salar, Fly Art. Fishing, PZW, Betonex, Hubert Janeczek, Tuhola, Tartak nad Bobrem, Pike Terror Flies, Jerk Fly, Stuff to firmy, osoby, na którezawsze można liczyć. Dzięki wielkie.

Była Pani Prezes PZW Beata Olejorz. Jej obecność to zawsze miły akcent i świadectwo, że PZW się zmienia. Nigdy nikt z Zarządu Głównego przed Panią Beatą nas nie odwiedzał. Była setka entuzjastów tego cudownego zjawiska jakim jest Wędkarstwo Muchowe. Jedli, pili, bawili się i godzinami rozmawiali. Wiadomo o czym. Były prezentacje i Gość z dalekiej Islandii.

Chociaż ten Gość to już prawie nasz krajan. Znam go ponad 20 lat. Gada po Polsku i ma na dzień
dzisiejszy jedną z większych firm na Islandii zajmującą się turystyką wędkarską. Jak się pierwszy raz spotkaliśmy nie miał tej firmy. Marzył o niej. Jak widać można. Były też małżonki wielu naszych kolegów. Dużo małżonek czy też dziewczyn. I dobrze, bo bez nich ta impreza nie różniłaby się znacząco od wielu innych organizowanych dla wędkarzy. Nasza ma ten cudowny, unikatowy pierwiastek. Byli też zawodnicy. Niewielu ich było, ale uwierzcie, takiego poziomu nie było nigdy przedtem. Jakość, a nie ilość. Reguła, która nie traci na aktualności bez względu na okoliczności. Kręcili jak szaleni. W kategorii SYMPATYK wygrali wszyscy startujący. Bo należą się im ogromne brawa. W kategorii EXTREME wygrał Rafał Knieć. Coś mi się wydaje, że któregoś dnia stanie ten pan na najwyższym podium. W kategorii PROFESJONALISTA trzecie miejsce zajął największy łobuz wśród krętaczy – Darek Ordzowiały. Gdyby choć raz przyjechał przygotowany. Drugie miejsce zajął Michał Wierzbicki. Decydowały mini detale. Taki poziom to już nie żarty. Pierwsze miejsce zajął Gabriel Król. Nazwisko zobowiązuje. Tym razem grzecznie, osobiście odebrał nagrodę. Ten zawodnik umie kręcić. Kto umie kręcić, ten zostaje Mistrzem Polski w Wiązaniu Sztucznych Much.

Po raz 32. udaliśmy się w Bory Tucholskie, by oddać się temu co „tygrysy lubią najbardziej”, czyli jesiennemu łowieniu lipieni na rzece Wda. W tym roku rozegraliśmy podczas tego wyjazdu tylko jedne zawody „Jesienny Lipień”, ale za to 2-dniowe w II turach.
Ze względu na trudności z zakwaterowaniem (nasza tradycyjna baza była zwyczajnie zajęta w pierwotnie zaplanowanym terminie) termin naszego wyjazdu musieliśmy przesunąć o tydzień. Tak więc zamiast 21-22.10 rywalizowaliśmy w terminie 28-29 października, choć większość uczestników wydarzenia w Ocyplu pojawiła się już w czwartek 26 października wieczorem. Bo czymże byłby nasz jesienny wyjazd w Bory Tucholskie bez nazwijmy to części „rozrywkowo- towarzyskiej” ;-)?
W gościnnym Ośrodku „Mleczarz” w Ocyplu stawiło się 28 osób, ale część z nich swoje uczestnictwo ograniczyła jedynie do wzięcia udziału we wspomnianej powyżej części o charakterze mało sportowym. Oprócz grona wędkarzy zrzeszonych w „Salmo Clubie Białystok” pojawili się też tradycyjnie nasi przyjaciele z Bydgoszczy, Bytowa, Koszalina, Wejherowa i pewnie jeszcze z jakichś innych miejsc, których w tej chwili nie pomnę. Część z nas u swego boku miała tradycyjnie swoje „lepsze połowy”, które dzielnie wspomagały nas, przynajmniej duchowo, w zmaganiach nad rzeką.

A jak było nad wodą? Jak zawsze wspaniale. Łowiliśmy praktycznie na całej długości wyznaczonego na zawody odcinka rzeki. Zarówno w górnym jej odcinku koło Wojtala czy Klonowic, jak i niżej w okolicy Wdy, czy Wdeckiego Młyna, lub Kasparusa lipienie odradzają się już po katastrofalnych latach, gdy rzeka była zatruwana, czy nawiedzana przez stada kormoranów.
Ryby brały zarówno na nimfę jak i na suchą muchę. Tą drugą metodą łowiliśmy jednak głównie przed zawodami i pierwszego dnia zmagań. Bowiem w niedzielę tak przy…o deszczem, że wyjścia do suchej muchy były naprawdę incydentalne. No cóż, trzeba było umieć dostosować się do panujących na wodzie warunków! Tym większa chwała tym z nas, którzy potrafili to zrobić.

Ogólne wynika obu dni zmagań przedstawiały się następująco:
Sobota 28.10. – I tura, godz. 10.00-16.00 – czas połowu ryb. Wyniki zmagań tego dnia okazały się być zadowalające, gdzie

• I miejsce zajął Cezary „Kola” Chrulski,
• II miejsce – Rafał „Bełkot” Bełbot
• III miejsce – Dariusz „Goryl” („Kogucik z białego Subaru” :-)!!!) Gorczak.

Zgłoszono 49 lipieni, gdzie najdłuższa ryba to lipień 42,3 cm złowiony przez „Kogutogoryla”.
Niedziela 39.10. – II tura, godz. 7.00 – 12.00 – czas połowu ryb.

Wyniki zmagań:

• I miejsce: Rafał „Bełkot” Bełbot,
• II miejsce: Dariusz (wiadomo co) Gorczak,
• III miejsce: Cezary „Kola” Chrulski.

W trakcie II tury zgłoszono 29 lipieni. Najdłuższą rybę „Jesiennego Lipienia’23” złowił Dariusz Gorczak – lipień z I tury (42,3 cm).

Ryb złowiliśmy więcej, ale nie wszyscy z nas postanowili je zwyczajnie do Komisji zgłaszać. Czyli okazało się, że coś tam jednak potrafimy czasem o zgrozo złowić…; -)!

Pragnę też zaznaczyć, iż zgodnie z prośbą naszych Przyjaciół, miejscowych wędkarzy muchowych zrzeszonych w Klubie „Kiełż” z Czarnej Wody wszystkie ryby, zarówno te złowione w trakcie imprezy jak i poza nią trafiły z powrotem do wody. Uważam, że powinno być to normą, gdyż Wda zwyczajnie na to zasługuje. Szczególnie po tym czego rzeka ta doświadczyła w ostatnich latach…
Bardzo dziękuję wszystkim Koleżankom i Kolegom, którzy pojawili się w Ocyplu w ten późno jesienny weekend. To dzięki Wam ta impreza jest tak niepowtarzalna. Fajnie, że wszyscy wróciliśmy bezpiecznie do domu i będziemy mogli spotkać się nad magiczną Wdą już za 12 miesięcy!

Przemek Lisowski

Jak już zapewne wiecie, nasze tradycyjne zawody na Wdzie zostały „tradycyjnie” już przesunięte o tydzień. Powodem był brak bazy noclegowej w pierwotnym terminie. Tak więc XXXIII „Lipień Wdy” odbędzie się w dniach 28-29.10.br. Będą to ostatnie w tym roku zawody muchowe z cyklu okręgowego Grand Prix w Wędkarstwie Muchowym. Organizatorem jest „Salmo Club” w Białymstoku, a osobą bezpośrednio odpowiedzialną jest Przemysław Lisowski. Impreza zostanie rozegrana w II turach. Po jednej w sobotę i w niedzielę. W związku z tym rezygnujemy z rozgrywania drugiej, osobnej imprezy w niedzielę. Serdecznie zapraszamy wszystkich tradycyjnie już w dniu 26 października, czyli w czwartek. Od tego dnia wieczorem mamy zarezerwowana bazę. Jest nią tradycyjnie hotel „Mleczarz” w Ocyplu, ul. Szkolna 16. Koszt jednego noclegu od osoby wynosi 80 (osiemdziesiąt) PLN.

Wcześniejsze przyjazdy (przed czwartkiem) proszę załatwiać bezpośrednio z Gospodarzem ośrodka. W dniach 27-28.10.br. planowane są obiadokolacje na terenie Ośrodka w cenie 40 (czterdzieści) PLN od osoby.
Inne informacje organizacyjne dotyczące imprezy:

• Terenem, na którym będziemy łowić jest rzeka Wda na odcinku podlegającym ZO PZW w Gdańsku;
• Jedyną dopuszczoną metodą połowu jest sztuczna mucha, a punktowanymi rybami lipień i pstrąg tęczowy;
• Łowimy w formule „Catch and Release” (złów i wypuść) przy użyciu much wykonanych na hakach bezzadziorowych, bądź z przygiętym zadziorem;
• Rozegrane zostaną 2 tury – w sobotę 28.10.br. i w niedzielę 30.10.br. Dokładne godziny tur zostaną podane nie miejscu.
• O wyniku w „Lipieniu Wdy 2023” decyduje suma punktów zdobytych w poszczególnych turach.
• Dokładne zasady przeprowadzenia zawodów zostaną podane na miejscu dzień przed ich rozegraniem.
• Uczestnicy powinni posiadać zezwolenie na wędkowanie na wodach górskich ZO PZW w Gdańsku – informacje dotyczące opłat zamieszczę wkrótce tradycyjnie na forum.
• Karty startowe, podbieraki i takie tam inne zabezpiecza Klub, a konkretnie to nasz dzielny Kapitan Sportowy.

UWAGA: Oprócz opłat za nocleg i wyżywienie będziemy zbierać po 10 PLN od osoby na tradycyjnego tatara, którego zakup kontrolowany i przygotowanie bierze na siebie Monia i moja skromna osoba.
Osoby zainteresowane uczestnictwem w wyjeździe proszone są o zgłaszanie się do organizatora (lisowski.przemyslaw@interia.pl lub 501009110) do dnia 21.10.br. Jeżeli jeszcze tego nie zrobiliście… A ci, którzy to zrobili, a nie pojawią się na Zawodach, zostaną zgodnie z wcześniejszą tradycją, obciążeni kosztami 2. noclegów.